پارکینسون در نهایت باعث سفتی و مشکل راه رفتن ، ناتوانی در نگه داشتن بدن ، از دست دادن کنترل ماهیچه ها ، توهم و زوال عقل می شود.

متاسفانه تا کنون برای از بین رفتن سلول‌ ها دلیل مشخصی به دست نیامده است. بیماری پارکینسون جزو شایع‌ ترین مشکلات دستگاه عصبی در افراد مسن می باشد و غالبا پس از ۵۰ سالگی بروز می نماید.

عمل جراحی یکی از روش‌های درمان بیماری پارکینسون محسوب می‌شود. به‌طور کلی، جراحی فقط زمانی به‌عنوان درمان بیماری پارکینسون مطرح می‌شود که داروها نتوانند علائم را بهبود بخشند.

البته، این علائم ممکن است علائم بیماری‌های دیگر هم باشند و حتی اگر فردی به این علائم دچار باشد، به این مفهوم نیست که دچار پارکینسون شده است. دانشمندان هنوز درحال‌مطالعه برای درک این ارتباط هستند.

تعدادی از داروهای مختلف را می توان برای درمان پارکینسون استفاده کرد.

علائم شدید پارکینسون:  اگر دچار نقص شدید حرکتی مانند سفت شدن ماهیچه ها و مشکل در راه رفتن هستید ، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بیماری پارکینسون باشید.

خلاصه این که، افراد مبتلا به بیماری پارکینسون باید استرس را از خود دور کنند. استرس و هیجان، خود یکی از دلایل بروز التهاب و آسیب های طولانی مدت در سراسر بدن می باشد.

علائم: افراد مبتلا به ام اس شرایطی مانند سردرد ، کم شنوایی ، درد و دوبینی را تجربه می کنند.

بُروز مشکلات جدی در وضعیت قرارگیری اندام‌های بدن (مثلا خمیدگی شدید)

جنسیت : تحقیقات نشان دهنده ابتلای بیشتر مردها به بیماری پارکینسون نسبت به خانم ها می باشد زیرا هورمون های استروژنی که در بدن زنان موجود است از سلول های عصبی آن ها محافظت می کند.

اکثر افراد مبتلا به بیماری پارکینسون علائم غیرحرکتی را نیز تجربه خواهند کرد.

به طور خلاصهمی توان گفت عوامل بسیار زیادی وجود دارند که بر روی طول عمر این بیماران تاثیر می گذارد که می توان از بیماری پارکینسون پزشک متخصص میان آن ها به موارد ذیل اشاره نمود:

گاهی اوقات داروهای مورد استفاده برای انواع دیگر زوال عقل می توانند مفید باشند.

مشاهده‌ی این علائم همیشه به‌معنای ابتلا به پارکینسون نیست. علت این علائم ممکن است چیز دیگری باشد. اگر تغییراتی در خود مشاهده می‌کنید، لازم است به پزشک مراجعه کنید.